Anne Baba Tutumları

Son yazımda “Kaplan Anne’nin Zafer Marşı” kitabını sizlerle paylaşmıştım, buradaki Çinli anne modelinin ne kadar katı olduğunu aksine batılı aile modellerinin de çok gevşek olduğunu gördükten sonra bizdeki durum nedir diye sizlerle paylaşmak istedim. Anne baba tutumları ve çocuklar üzerindeki etkisi benim yüksek lisans tezimin konusu olduğu için de bir şeyler yazmadan edemedim tabii J

Aslında geleneksel bir Türk aile yapımız olduğu söylense de özellikle son dönemlerde takip ettiğim çocuklardan ve ailelerinden, çocuk merkezli ailelerin hızla arttığını farkettim. Nedir çocuk merkezli aile? Bu aile tutumunda çocuk aileyi yönetir, çocuğun merkezde yer aldığı, anne-babanın ise çocuğun çevresinde döndüğü bir aile yapısı vardır. Kurallar, sınırlar yoktur ya da belirgin değildir. Böyle bir ailede yetişen çocuk sorumluluklarını almakta güçlük çeker, sosyal açıdan uyum problemleri yaşar. Dolayısıyla bu çocuklar okulda ya da arkadaş ilişkilerinde uyum problemleri yaşayabilirler.

Bir diğer gözlemlediğim aile tutumu ise koruyucu aile tutumu. Burada özellikle anne çocuk ilişkisi ön plandadır. Çocuk aşırı derecede korunur ve üzerine titrenir. Anne çocuk adına her şeyi kendisi yapar; çocuğun istek ve ihtiyaçları talep edilmeden karşılanır. Hatta öyle anne modelleri var ki çocukları yorulmasın diye ödevlerini tamamlarlar. Sembiyotik ilişki içinde olan anne-çocuk birbirlerinden ayrılamazlar. Bu tip çocukların özgüveni düşüktür, pasiftir ve başkalarına da bağımlıdırlar. Anneleri yanlarında olmadığında çevreye karşı güvensizdirler.

Her toplulukta her ailede farklı farklı tutumlar görmek mümkündür. Burada en önemlisi ne olursa olsun tutarlı olmaktan geçiyor. Çocuğun kendini rahatça ifade edebileceği, kararların birlikte alındığı ve sonuçlarının herkes için aynı olduğu bir aile tutumunun benimsenmesi hem çocuk için hem de anne- baba için en ideal olanıdır.